اختلال بی اشتهایی عصبی چیست؟

1- تعریف بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی اختلال در غذا خوردن است که  فرد حتی با داشتن حداقل وزن بدن نرمال برای سن و قد فرد باز هم از غذا خوردن امتناع می کند. سایر علائم این اختلال عبارتند از: تصویر تحریف شده بدن یعنی  فرد همیشه خود را فردی چاق می پندارد، همچنین ترس شدید از افزایش وزن دارد.

فرد هیچگاه به اندازه کافی غذا نمی خورد و در نتیجه همیشه کاهش وزن دارد. اختلالات خوردن اغلب در طول نوجوانی یا اوایل بلوغ زیاد می شود ، اما برخی از گزارش ها نشان می دهد که شروع  این اختلالات از دوران کودکی و یا حتی در دوران بزرگسالی رخ می دهد. بی اشتهایی عصبی یکی از دو نوع اصلی اختلالات خوردن است، که نوع دیگر آن پر خوری عصبی است.

افرادی که دچار این اختلال هستند، حتی اگر در خطر لاغری باشند، باز هم احساس می کنند اضافه وزن دارند. این اختلال نوعی وسواس در خوردن است. عادات غیر معمول غذا خوردن ، مثل دوری از دریافت کالری  در وعده های غذایی، چیدن چند تکه غذا در بشقاب و خوردن مقادیر اندکی از آن.

افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است در روز بارها و بارها وزن بدن خود را چک کنند. افراد مبتلا از روشهای دیگرنیز وزن خود را  کنترل می کنند مانند ورزش شدید و وسواس گونه، پاکسازی معده بعد از مصرف غذا با استفاده از استفراغ یا  سوء استفاده از داروی مسهل، تنقیه، و دیورتیک (دارو های ادرار آور). دختران مبتلا به بی اشتهایی عصبی ، نسبت به همسالان خود دیرتر اولین قاعدگی را آغاز خواهند کرد.

اختلالات خوردن اغلب با سایر اختلالات روانی، مانند افسردگی، سوء مصرف مواد و اختلالات اضطرابی رخ می دهد. علاوه بر این، افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند می توانند طیف گسترده ای از عوارض سلامت جسمی، از جمله شرایط جدی قلبی و نارسایی کلیه و حتی در شرایطی این بیماری می تواند منجر به مرگ این افراد گردد. شناخت اختلالات غذا خوردن، به عنوان  یک بیماری واقعی، قابل درمان است، بنابراین، بسیار مهم است.

2- نشانه های بی اشتهایی عصبی چیست؟

• با داشتن حداقل وزن در سن و قد خود همواره از غذا خوردن پرهیز می کند.
• ترس شدید از اضافه وزن ، حتی اگر در خطر لاغری باشند.
• ارزیابی غلط از هیکل خود و محرومیت جدی برای کم وزن ماندن
• دوره های قاعدگی غیر معمول و یا وجود ندارد (در زنان که به سن بلوغ رسیده اند)

3- دلایل بی اشتهایی عصبی چیست؟

دلیل ابتلا به اختلالات خوردن (Eating Disorders) تنها ناشی از ضعف و درماندگی در اراده و رفتار نیست. بلکه  این اختلالات  واقعی هستند، بیماری های قابل درمان پزشکی که در آن برخی از الگوهای ناسازگارانه از غذا خوردن را در زندگی دارند.

همان طور که مشخص است بدن انسان برای سلامتی نیاز به مواد غذایی لازم دارد. اما اینکه افراد با توجه به مد یا گروه های خاص از این نیاز ضروری بدن  امتناع می ورزند، جای بررسی دارد.  محققان به دنبال این سوال هستند که چرا  افراد به طور داوطلبانه، غذای مصرفی خود را به طور چشم گیری کم می کنند یا بیش از حد معمول غذا مصرف می کنند. این حرکات خارج از کنترلی که باعث اختلالات خوردن (Eating Disorders) می گردد.

مطالعات اساسی بر روی بیولوژی (زیست شناسی) ، بر کنترل پرخوری یا گرسنگی طولانی مدت، دستاورد هایی داشته است که این یافته ها ممکن است منجر به درمان های جدید دارویی برای اختلالات خوردن گردد. دانشمندان گمان می برند که ژن های چندگانه  همراه عوامل با محیطی باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری ها خواهند بود.

4-  درمان بی اشتهایی عصبی چیست؟

اختلال در غذا خوردن می تواند درمان شود، و فرد به یک وزن سالم و ایده آل دست یابد. هر چه زودتر این اختلالات تشخیص داده و درمان گردند، نتیجه بهتری نیز خواهند داشت. به دلیل پیچیدگی بیماری های اختلال خوردن، لازم است تا  طرح درمانی جامع شامل مراقبت های پزشکی و نظارت، مداخلات روانی اجتماعی، مشاوره های تغذیه در زمان مناسب و دارو درمانی.

درمان بی اشتهایی خواستار یک برنامه خاص که شامل سه مرحله اصلی است:

1-  بازگرداندن وزن از دست داده

2-  درمان اختلالات روانی مانند درمان دریافت درست از تصویر بدن، عزت نفس ، و درگیری های بین فردی و …

3- دستیابی به بهبودی طولانی مدت، توانبخشی و یا بهبودی کامل.

در زمان تشخیص، پزشک باید تعیین کند که آیا فرد در معرض خطر فوری است که در این صورت حتماً نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. استفاده از داروهای روانگردان در افراد با بی اشتهایی عصبی ، باید مشخص شود تا در برنامه ریزی درمانی توجه شود. تحقیقات نشان داده  که  برای این بیماران ، مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRI ها) برای درمان و حفظ وزن ، رفع  مشکلات خلقی و اضطرابی مفید هستند.

درمان کاهش وزن حاد معمولاً در بیمارستان انجام می شود، که در آن برنامه های رسیدگی به نیازهای پزشکی و تغذیه فرد ارائه شده است. در برخی از موارد، تغذیه داخل وریدی توصیه می شود. هنگامی که سوء تغذیه درمان شد و افزایش وزن آغاز گردید، روان درمانی که اغلب شامل :  شناختی-رفتاری یا روان درمانی فردی است، صورت می گیرد. دوره های روان درمانی  می تواند به افراد با بی اشتهایی عصبی کمک کند تا بر عزت نفس و تغییرالگوهای فکری و رفتاری تحریف شده  دست یابند. گاهی در طی درمان از افراد خانواده نیز کمک می خواهند.

افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب قبول نمی کنند که آنها بیمار هستند. به عنوان یک نتیجه، آنها به شدت ممکن است از وارد شدن به  محیط درمانی و اقامت در محیط درمانی مقاومت نشان دهند. اعضای خانواده و یا سایر افراد مورد اعتماد می توانند در این مرحله به خوبی همراهی کنند. برای برخی افراد مبتلا، درمان ممکن است طولانی مدت باشد.

• منابع:
• – انجمن روانپزشکی آمریکا (APA). تشخیصی و آماری اختلالات روانی.
• – گروه انجمن روانپزشکی آمریکا کار بر روی اختلالات خوردن (APAWG). دستورالعمل و تمرین برای درمان بیماران مبتلا به اختلالات غذا خوردن (تجدید نظر). مجله امریکایی روانپزشکی، 2000, 157,  (1 Suppl),  39-1
• – بکر AE، گرینسپون SK، Klibanski A، هرزوگ DB. اختلالات اشتها. جدید مجله پزشکی انگلستان.
• – مجله امریکایی روانپزشکی، 1999؛ 340 (14): 8- 1092.
• – موسسه ملی بهداشت، کتابخانه ملی پزشکی، مدلاین، 2006.
• – موسسه ملی بهداشت روان