1- تعریف اعتیاد به مواد مخدر

توهم زاها مواد مخدری هستند که باعث تحریف توهمات عمیق در برداشت یک فرد از واقعیت می شوند. در این حالت، مصرف کنندگان با مشاهده تصویری صدا و بو، آن را نیز حس می کنند که در واقع، وجود خارجی ندارند.

توهم زا باعث نوسانات خلقی شدید با انتقال خیلی سریع می شوند و مصرف کننده می تواند به طور همزمان چند احساس را درک نماید. این مواد باعث بروز علائم فیزیولوژیکی مانند افزایش ضربان قلب و فشار خون، تشنج می شوند. در دوزهای بالا ی مصرف اثرات غیر قابل پیش بینی در این مواد مشاهده شده که در هر فردی نسبت به فرد دیگر متفاوت است.

طیف وسیعی از اثرات بستگی به عوامل مختلف: مقدار مصرف، شخصیت، خلق و خوی مصرف کننده ، مصرف در تنهایی یا به طورگروهی و همچنین مصرف این مواد همراه با الکل یا مواد دیگر.

هیچ مدرکی وجود ندارد که توهم زا ها باعث افزایش خلاقیت شوند یا ارزش درمانی داشته باشند. آنچه مسلم است توهم زا ها زندگی مصرف کنندگان را تهدید می کنند.

داروهای توهم زا نقش مهمی در زندگی انسان برای هزاران سال بازی کرده اند. فرهنگ های مختلف از مناطق استوایی تا قطب شمال در مراسم مذهبی و اجتماعی، رسیدن به حالات عرفانی و درمان از گیاهان مختلف استفاده می کنند.

از جمله مواد توهم زا طبیعی : مسکالین از نوعی کاکتوس ، و سیلوسایبین ( psilocybin) از نوعی قارچ خاص که با نام قارچ جادویی شناخته شده است. این گیاهان حاوی ترکیبات شیمیایی هستند که ساختاری شبیه به سروتونین دارند و با ایجاد اخلال در آن، اثرات خود را در عملکرد طبیعی سیستم سروتونین می گذارند.

سوء استفاده از مواد توهم زا با توسعه و پیشرفت بشر، گسترده تر شد. ماده جدیدی تحت عنوان LSD ساخته شد. یک ترکیب مصنوعی که می توان آن را به سادگی تهیه نمود. از سال 1960 مصرف آن به طور چشمگیری افزایش یافت.

LSD مخفف کلمه آلمانی برای اسید لیزرجیک دی اتیل آمید ( lysergic acid diethylamide) است. این ماده توهم زا به طور گسترده ای مورد مصرف قرار می گیرد. LSD ماده ای غیر قانونی است ولی در برخی کشور ها مصارف پزشکی نیز دارد.

انواع توهم زا های شیمیایی که در طبیعت یافت نمی شوند، عبارتند از:

LSD ( به نام اسید لیزرجیک دی اتیل آمید)
MDMA (متیل دی اکسی آمفتامین ) معروف به قرص اکستازی
PCP (فن سیکلیدین)، به نام گرد فرشته
کتامین
DXM (دکسترومتورفان)، یافت شده در داروهای سرفه

همه این مواد بر انتقال دهنده ها یاعصبی تأثیر می گذارند و به عنوان آگونیست یا آنتاگونیست گیرنده های انتقال دهنده عصبی هستند. این مواد باعث اخلال در عملکرد انتقال عصبی و تعامل سلول های عصبی می گردند.

LSD

در سال 1938 شیمیدان سوئیسی با نام آلبرت هافمن، در حال تحقیق روی انواع ترکیبات ارگوت، برای ساخت دارویی جدید بود که LSD را کشف کرد. هافمن در ابتدا به کشف خود پی نبرد تا اینکه به طور تصادفی این ترکیب شیمیایی را مصرف نمود و متوجه وجود این ترکیب عجیب و ترسناک شد.

LSD از قوی ترین توهم زا است. این ماده بی بو، روشن یا سفید، که در آب حل می شود و مزه ای کمی تلخ دارد و با نام های مستعاری چون اسید به فروش می رسد. برای سهولت فروش این ماده ممنوعه آن را به صورت چیبس های ژلاتینی و کاغذ های رنگی مربع قرار می دهند. کاغذهای رنگی که با نام کاغذ اسید معروف است در اندازه های 1/4 اینچ است که هر مربع نشان یک دوز مصرفی است. مصرف کنندگان LSD هر یک از این مربع را بر دهان می گذارند تا از طریق گوارش جذب و از دنیای واقعی دور می شوند.

به این ماده آلاینده هایی اضافه می کنند که از مرغوبیت این ماده می کاهد. LSD در ناب ترین شکل به رنگ روشن یا سفید و نا مرغوب ترین حالت قهوه ای و حتی سیاه است. به دلیل قرار دادن آنان در مربع های طرح دار و رنگی تعیین کیفیت مواد خصوصاً برای افراد کم سن کار دشواری می گردد.

30 تا 90 دقیقه بعد از مصرف این ماده اثرات آن ظاهر می شود و این اثرات ممکن است تا 12 ساعت بعد از مصرف نیز طول بکشد. مصرف کنندگان بعد از استعمال مواد ، دچار توهم می شود که در اصطلاح به آن «سفر» می گویند. همیشه این سفر ها خوشایند و مطلوب نیست و گاهی تجربیان ناخوشایند و منفی دارند که به اصطلاح « سفر بد» نامیده می شود مانند افکار وحشت انگیز، ترس از مرگ و دیوانگی، ناامیدی.

بعد از مصرف LSD اثرات فیزیولوژیکی ظاهر می گردد از جمله: فشار خون بالا ، ضربان قلب، سرگیجه، از دست دادن اشتها، خشکی دهان، تعریق و لرزش .

اما عمدتاً اثرات LSD عاطفی و حسی است. احساسات مصرف کننده به سرعت از ترس، به شادی و سرخوشی تغییر می یابد. گاهی به طور همزمان چند حس را تجربه می کند. این ماده دارای اثرات چشمگیری بر روی حواس است. رنگ، بو، صدا و سایر احساسات درفرد چندین برابرتقویت می شود. در برخی از موارد، حس آمیزی (ترکیب حواس) صورت می گیرد. بدین ترتیب که مصرف کننده صدا را می بیند یا تصویری را می چشد.

برخی تصور می کنند که این ماده مانند مواد مخدر دیگر اعتیاد آور نیست. در حالی که بر عکس LSD نیز مانند سایر مواد اعتیاد آور است وهر بار مصرف بر میزان تحمل اثر می گذارد. مصرف کنندگان LSD با هر بار مصرف به سرعت نیازمند به مصرف بیشتر این ماده می شود تا در خلسه بروند.

میزان سم این ماده بر انسان بسیار کم است و گزارش مرگ حتی در دوز های خیلی بالا کمتر گزارش شده است.

استفاده از LSD بر میزان تحمل سایر دارو های توهم زا مانند مسکالین و سیلوسایبین( psilocybin) اثر دارد اما بر مواد مخدر مانند ماری جوانا، آمفتامین و PCP، که به طور مستقیم بر گیرنده های سروتونین تاثیر می گذارند، عمل نمی کند.

شواهد حاصل از مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که LSD برروی گروه های خاصی از گیرنده های سروتونین

((5-HT2 اثر می گذارد، و در ساختار فیزیکی مغز بر دو منطقه مغزی با نام قشر مخ و هسته لوکوس سرولئوس تأثیر دارد.

PCP، کتامین و DXM

PCP (گرد فرشته)، کتامین (یک بیهوش کننده)، و دکسترومتورفان DXM ( ماده موجود در شربت سرفه) ؛ جزء دارو های بیهوشی هستند که باعث کاهش سیگنال در بخش های مغزمی گردند. مصرف کنندگان این ماده، گزارش تجربه کرخی و کم کم جدا شدن از بدن را داشتند. استفاده طولانی مدت از داروهای بی حس کننده PCP و کتامین (و احتمالا DXM) باعث پریشانی و دیوانگی می گردد.

PCP

PCP، در سال 1950 به عنوان داروی بیهوشی در جراحی استفاده می شد که به دلیل عوارض جانبی مثل هذیان، رفتار روانی، اضطراب شدید و آشفتگی روانی ، مصرف آن برای انسان ممنوع شد از این پس این ماده در دامپزشکی مورد استفاده قرار می گرفت. ولی خیلی زود سوء مصرف این ماده آغاز شد.

PCP به طور معمول یک پودر کریستالی سفید رنگ است که برای مصرف در آب یا الکل حل می کنند. این ماده به صورت های پودر، قرص و یا مخلوط با تتون سیگار به فروش می رسد. در اواخر سال 1960، PCP به شکل قرص در میان مصرف کنندگان به طور گسترده ای توزیع شد. اما مصرف کنندگان از این قرص ها ناراضی بودند چراکه تاخیر طولانی بین مصرف دارو و احساس کرخی وجود داشت ، ودر عین حال رفتارهای غیر قابل پیش بینی و خشونت بعد از مصرف دیده می شد. در سال 1970، پودر PCP به بازار آمد که با نام های ازن، سوخت موشک، قایق عشق، گراز، مایع مومیایی، گرد فرشته معرفی شد. که مصرف کنندگان رضایت بیشتری داشتند. مصرف کنندگان این پودر را با ماری جوانا و دخانیات دیگر ترکیب کرده تا سرعت اثر بخشی بیشتری داشته باشد. مصرف کنندگان پودر PCP را به صورت استنشاقی هم مصرف می کنند.

اثرات PCP به طور معمول در عرض چند دقیقه مصرف و برای چند ساعت و در برخی از مصرف کنندگان در طول یک روز باقی می ماند. ولی اثرات این ماده چندان قابل پیش بینی نیست.

اثرات غیر قابل پیش بینی PCP عبارتند از: جدایی از واقعیت، تحریف فضاو زمان، توهم، وحشت و ترس.

برخی ازمصرف کنندگان گزارش احساس آسیب ناپذیری و قدرت اغراق آمیز، گیجی شدید، خشونت و حتی خودکشی را داده اند.

در دوزهای کم تر از 5 میلی گرم اثرات فیزیکی PCP شامل: کم عمق، تنفس سریع، درجه حرارت بالا و افزایش فشار خون و ضربان قلب. در دوز 10 میلی گرم یا بیشتر باعث تغییرات خطرناک در فشار خون، ضربان قلب و تنفس، که اغلب با تهوع، تاری دید، سرگیجه و کاهش درد همراه است.

با مصرف این ماده، انقباضات عضلانی در تمام بدن رخ می دهد که باعث حرکات ناهماهنگ و حالت های عجیب در فرد می گردد که در صورت تشدید این انقباضات ، شکستن سلول های عضلانی، شکستگی استخوان و یا آسیب کلیوی به وجود می آید.

هنگامی که PCP از طریق بینی یا از روش دودی مصرف گردد، به سرعت به مغزمی رسد و باعث اخلال در عملکرد یکی از گیرنده های انتقال دهنده عصبی گلوتامات با نامNMDA شود. گیرنده های گلوتامات نقش عمده ای در درک ما از درد، شناخت از جمله یادگیری و حافظه، و احساسات دارند. PCP باعث اخلال در انتقال دهنده عصبی دوپامین نیز می گردد که این انتقال دهنده عصبی، مسئول سرخوشی در افراد است.

استفاده مکرر از PCP می تواند اعتیاد آور باشد.

کتامین

در سال 1963 کتامین به عنوان داروی بیهوشی به جای PCP مورد استفاده قرار گرفت. کتامین در حال حاضر در بیهوشی انسان و حیوان استفاده می شود. بسیاری از کتامین هایی که به فروش می رسد به طور غیر قانونی از دفاتر فروش لوازم دامپزشکی، وارد بازار شده اند. هر چند که به عنوان یک مایع تزریقی ساخته شده ، ولی برای مصارف غیرقانونی، به شکل یک پودر و قرص تولید می شود که به صورت استنشاقی نیز استعمال می گردد.

کتامین ماده ای بی بو ، بی مزه است که باعث فراموشی می گردد. این خواص کتامین باعث می شد که گاهی اوقات متجاوزان آن را به نوشابه قربانیان اضافه کرده و پس از بیهوشی آنان را مورد تجاوز جنسی قرار دهند.

ساختار شیمیایی کتامین و مکانیسم عمل آن شبیه به PCP است. با این تفاوت که کتامین ضعیف تر از PCP است و مدت زمان اثر آن نیز کوتاه تر می باشد. مصرف کنندگان کتامین احساسی همچون شناور شدن وجدا شدن از بدن را دارند. از تجارب ناخوشایند کتامین ، احساس وحشتناک، جدا شدن از بدن و تجربه ای شبیه به مرگ داشته اند. این تجربیات، شبیه به یک سفر بد در LSD، است که در کتامین سوراخ K نامیده می شود.

DXM (دکسترومتورفان)

دکسترومتورفان (DXM) یک دارو ضد سرفه است. رایج ترین منبع دکسترومتورفان شربت سرفه است که به طور معمول 3 میلی گرم از این دارو در هر میلی لیتر از شربت قرار دارد که بی خطر و موثر در درمان سرفه است. دکسترومتورفان در دوزهای بسیار بالا، اثراتی شبیه به آن از PCP و کتامین دارد. به طوری که مانند کتامین حس جدایی کامل از بدن به وجود می آید که این اثر تا 6 ساعت در فرد باقی می ماند . مصرف این دارو در دوز بالا می تواند خطرناک باشد.

دکسترومتورفان مانند PCP و کتامین، به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده های NMDA است.

2- علائم اعتیاد به مواد مخدر:

توهم زاها بر قدرت مغز تاثیر می گذارند. بدین ترتیب که باعث تحریف در حس بینایی، شنوایی و لمسی می گردند و باعث تغییر برداشت از زمان و مکان ، و احساس تغییر شکل در بدن می شوند. فرد مصرف کننده در برخی از سفرهای توهمی خود، احساس لذت زیادی را تجربه می کنند و به دلیل تحریک پذیری بالا حواس تقویت می گردند.

اما در سفرهای بد تجربه های خوشایندی ندارد و افکاری وحشتناک، احساسات کابوس، اضطراب، ناامیدی ، ترس از جنون و مرگ را تجربه می کند. گاهی مصرف کننده یک سال پس از مصرف نیز فلش بک های ناخواسته و باز گشت به تجربه ناخوشایند ش از مواد را دارد.

افرادی که از مواد توهم زا استفاده می کنند علائم زیر را گزارش می دهند:

مشکل در تمرکز و تمایز بین واقعیت و توهم
حملات وحشتزدگی
تقویت احساسات
واکنش های وحشت و رفتارهای خشونت آمیز تدافعی
بی قراری، پارانویا
تحریف ادراکی و اختلال در قضاوت
توهمات شنوایی، بینایی و حسی
روان پریشی
آریتمی های قلبی، تشنج، سفتی عضلانی، نارسایی حاد کلیه و مرگ
احساس رضایت، شیدایی، معنویت و برتری و همزمان احساس اضطراب، غم و اندوه، افسردگی، ترس از مرگ و دیوانگی

علائم فیزیکی که عبارتند از:

نوسانات سریع خلق و خوی
تاکی کاردی (افزایش غیر طبیعی ضربان قلب)، تاکی پنه ( افزایش غیر طبیعی تنفس )
فشار خون بالا
هیپرترمی( گرفتگی عضلات، افزایش ضربان قلب )
صدمات ناشی از درک نادرست واقعیت

مصرف کنندگان LSD علائم دیگری را نشان می دهند:

تحریک و روان پریشی
سردرگمی و گم گشتگی
تهوع، از دست دادن اشتها و خشکی دهان
تقویت حواس
لرزش

علاوه بر این، دو علائم طولانی مدت در ارتباط با استفاده از LSD عبارتند از روان پریشی ، اختلال توهم دائم در ادراک (HPPD)، معمولا به عنوان فلش بک شناخته می شوند. علل آن هنوز مشخص نشده است.

جنون

اثرات روانی مصرف LSD که شامل بهم ریختگی روانی در فرد و تغییر در درک واقعیت ، از دست دادن تفکر منطقی و در نتیجه مشکلات برقراری ارتباط با دیگران است. برخی از مصرف کنندگان LSD تجربه اثرات روانی مخربی و ماندگاری را پس از پایان سفر خود داشته اند. جنون ناشی از مصرف LSD باعث توهم، نوسانات چشمگیر خلق و خوی از مانیا به افسردگی شدید، اختلالات بینایی است که این اختلالات می تواند مصرف کنندگان را که هیچ سابقه اختلال روانی نداشتند را برای سال ها درگیر خود سازد.

اختلال توهم دائم در ادراک (HPPD)

برخی از مصرف کنندگان LSD ، اختلال توهم دائم در ادراک را حتی پس از یک سال از آخرین مصرف، گزارش داده اند. بازگشت خود به خودی و مکرر است که تحریف حسی در آن انجام می شود. در هر فلش بک می تواند احساس لذت به احساس اضطراب شدید تبدیل شود. این تجربه ممکن است شامل توهمات بینایی ، شنوایی و سایر حواس باشد ولی معمولا این فلش بک ها با توهم در بینایی همراه است. مانند دیدن حرکات نادرست، دیدن اجسام در حال حرکت. به طور کلی فلش بک یک یا دو دقیقه طول می کشد.

مصرف کنندگان PCP و کتامین علاوه بر علائم توهم زا معمولی، علائم دیگری را نشان داده اند:

گرگرفتگی، تعریق و سرگیجه
بی حسی ، درد یا آسیب جدی
نیستاگموس ( حرکات غیر ارادی در چشم) که بیشتر در مسمومیت PCP دیده می شود.
سردرگمی و ضعف حافظه
رفتار خشونت آمیز و مخرب
رفتار عجیب و غریبی مانند خود سوزی، پرتاب از بلندی و تصادفات خودرو که معمولاً به مرگ منجر شود.
ناتوانی در صحبت کردن
افسردگی شدید و اسکیزوفرنی
پارانویا، ترس و اضطراب
دوزهای زیادی ممکن است تشنج، کما، هیپرترمی( گرفتگی عضلات، افزایش ضربان قلب ) و مرگ شود.

علی رغم قطع دارو امکان بازگشت این علائم تا یک سال وجود دارد.

مصرف کنندگان سیلوسایبین( psilocybin) یا قارچ جادوئی ممکن است علائم شبیه به LSD ومسکالین دارند و علاوه بر آن علائم دیگری نیز در آنان دیده شده است:

واکنش مفرط ، اضطراب و خواب آلودگی
مشکلات گوارشی از جمله کرامپ شکمی ( درد شدید شکمی)، اسهال ، تهوع و استفراغ

مصرف کنندگان مسکالین ممکن است علائم توهم زا معمولی تری را نشان دهند:

مسمومیت که در حدود 6 تا 8 ساعت طول می کشد و معمولا با خواب آلودگی همراه است.
درد معده شامل درد شکمی، تهوع و استفراغ.
تعریق
توهم در اشکال که بیشتر در رنگ های روشن و طرح های هندسی دیده می شود
برداشت نامطلوب از خود، اضطراب یا افسردگی
حس برتری و قدرت فوق العاده ای
آسیب فیزیکی که به دلیل بی قراری و احساس قدرت رخ می دهد، هر چند شدت آن در مسکالین کمتر از PCP است.
برادی کاردی( کندی ضربان قلب) همراه با رفلکس خفیف
افت فشار خون و تنفس

3- دلایل اعتیاد به مواد مخدر چیست؟

هزاران سال داروهای توهم زا نقش مهمی در زندگی انسان داشته اند. این توهم زا های طبیعی در مناطق گسترده ای و در فرهنگ های مختلف برای مراسم مذهبی و اجتماعی، درمان ، حالت خلسه مورد استفاده قرار گرفت. بعد توسعه و پیشرفت بشر، دارو های توهم زای شیمیایی جای خود را به دارو های گیاهی دادند. این زمانی بود که بسیاری از جوانان به دنبال آزادی و تجربه های معنوی بودند و این مواد توهم زا با استقبال بسیاری مواجه شد.

مصرف کنندگان توهم زاها به طور منظم و روزانه این مواد را مصرف نمی کنند این ممکن است به دلیل اثرات غیر قابل پیش بینی توهم زا ها یا سفر های بد در آن باشد.

علل دیگر از سوء مصرف مواد مخدر

سایر علل ارائه شده از سوء مصرف مواد مخدر شامل علت های بیولوژیکی است مانند داشتن یک سابقه خانوادگی از سوء مصرف مواد مخدر یا الکل ، فشار همسالان واعتقاد به این که استفاده از مواد مخدر منجر به وابستگی گروه می گردد ، عدم دلبستگی و حمایت والدین و مراقبان.

4- درمان اعتیاد به مواد مخدر؟

درمان فوری در زمان بحران

اگر کسی با مصرف توهم زا سفر بد یا یک واکنش نامطلوبی داشت، بسیار مهم است که آنها را در اسرع وقت به مراکز درمانی تخصصی برسانید. با کمک رسانی و امداد سریع می توان زندگی فرد را نجات دهد.
بدون تأخیر آمبولانس خبر کنید
تا آمدن آمبولانس فرد را تنها نگذارید.
در صورت مشکل قلبی و ریوی یا قطع تنفس تا رسیدن آمبولانس تنفس دهان به دهان دهید
از آسیب فرد به خود، جلوگیری نمایید
تحریک و تهیّج محیط را کم کنید
با شیوه ای اطمینان بخش و با اعتماد به نفس صحبت کنید
در صورت هوشیاری نسبی به فرد مصرف کننده یادآوری کنید که او کیست.
اطمینان از هوای کافی در محیط و باز نمودن دکمه های لباس.
اگر فرد دچار تشنج و بیهوشی گشت ، سرش را کج نگاه دارید تا راه هوا مسدود نشود.
با رسیدن آمبولانس حتماً اطلاعات درستی درباره نوع توهم زا و میزان مصرف دهید.

گزینه های درمان اعتیاد به مواد مخدر

اعتیاد به مواد مخدر، جزء اختلال قابل درمان است که نیاز به درمان در دو بخش فیزیولوژیکی و روانی دارد. موفقیت و رهایی از مواد مخدرباید از طریق برنامه های رسمی و تحقیق شده صورت گیرد تا بیمار با حداقل عوارض پزشکی و اجتماعی به ترکی پایدار دست یابد. بیمارانی که از طریق خود درمانی و نسخه های برنامه ریزی نشده سعی بر ترک مواد داشتند، هرگزبه طور قطع و پایدار درمان نشده اند. در طول 25 سال گذشته، مطالعات نشان داده که این درمان ها فقط در دوره هایی کوتاه میزان مصرف را کاهش می دهد.

مراکز درمانی طی برنامه هایی سازمان یافته مشکلات بیماران را شناسایی و در جهت رفع آن تلاش می کنند تا بیمار کم کم به زندگی طبیعی باز می گردانند. بسیاری از بیماران نیاز به خدماتی خاص دارند مانند خدمات دارویی ، خدمات پیشگیری از ایدز و سلامت روانی. در برخی موارد با قطع ماده مخدر، بیمار دچار سندرم قطع و ولع مصرف مواد مخدر می گردد که با کمک دارو درمانی مشکلات مرتفع می گردد.

بیمارانی که بیش از سه ماه در محل درمان اقامت دارند، معمولاً نتایج بهتری را نسبت به کسانی که در دوره های کوتاه مدت و سر پائی مراکز درمانی شرکت می کنند، کسب می نمایند.

انواع برنامه های درمان اعتیاد به مواد مخدر

انواع مختلفی از برنامه های درمانی سوء مصرف مواد مخدر وجود دارد. برنامه های درمانی کوتاه مدت که کمتر از شش ماه زمان می برد که در این مدت فرد در مراکزدرمانی ساکن می شود. در این درمان ، معمولاً دارو درمانی به همراه قطع کامل مواد است.

برنامه های کوتاه مدت، اغلب مانند درمان برای اعتیاد به الکل است.این برنامه ها شامل سه تا شش هفته درمان بستری به دنبال درمان سرپایی طولانی است که با شرکت در گروههای خودیاری مانند معتادان گمنام یا کوکائین کامل می شود.

در دوره اقامت بیمار نظارت بر علائم ترک صورت می گیرد و همزمان شناخت رفتار و درمان اصلاح رفتار طی برنامه های مشاوره، روان درمانی انجام می شود. به دلیل اینکه اکثراً خانواده های بیماران نیز درگیر مشکلاتی می شوند، خانواده ها نیز به صورت مشاوره تک نفره یا گروه های درمانی امکاناتی را دریافت می دارند.

در درمان های دراز مدت ، بیمار در مراکز ساکن می شود تا با برنامه هایی سازمان یافته در مدت شش تا 12 ماه مراحل درمان را طی کند. معمولاً این بیماران سابقه نسبتاً طولانی در وابستگی به مواد دارند، و حتی مشارکت در فعالیت های جنایی جدی داشته اند. بدین ترتیب این مراکزبا مشاوره و روان درمانی ها کمک می کنند که بیمار به زندگی عاری از جرم و مواد مخدر بازگردد.

پیدا کردن یک برنامه درمان اعتیاد به مواد مخدر

برنامه های درمان مواد مخدر در زندان می تواند در جلوگیری از بازگشت بیمار به رفتار جنایتکارانه کمک کند، به خصوص اگربرنامه درمانی آنها مبتنی بر بازگشت به جامعه و زندگی طبیعی باشد. برخی از موفق ترین برنامه های درمان، نرخ دستگیری دوباره را یک چهارم تا یک دوم کاهش داده اند.

درمان اختلال توهم دائم در ادراک (HPPD) یا فلش بک

چون نشانه های HPPD در سایر اختلالات عصبی مانند تومورهای مغزی ، سکته مغزی نیز دیده می شود، در صورت بروز فلش بک، باید افراد باید به پزشک متخصص مراجعه نمایند. هیچ درمان تعیین شده برای HPPD وجود ندارد، هر چند برخی از داروهای ضد افسردگی، تاحدودی علائم را کاهش می دهند ولی روان درمانی می تواند کمک خوبی برای بیمارانی باشد که درهم ریختگی و حواس پرتی بصری دارند.