چگونه می توانم یک همسر باشم، نه یک مادر!

فایل صوتی این مقاله را می توانید در بالا بشنوید

یکی از مهم ترین عواملی که به رابطه مشترک کمک می کند، نقش هر یک از دو طرف در رابطه مشترک است. گاهی زنان از یاد می برند که در رابطه مشترک شان نقش همسر را دارند ، و سعی می کنند برای شوهران خود مادرانی دلسوز باشند. گویی با پسر بچه هایی  ناتوان  ازدواج کرده اند که همه لحظات باید نگران رفتارهای همسر خود گردند.” آیا لباس هایش  مرتب است؟ کفش هایش واکس دارد؟ غذایش را خورده ؟ مثل همیشه موبایل را جا نگذاشته؟ وقت دکترش را به خاطر دارد؟”

درصد زیادی از زنان نادانسته تمام لحظات زندگی شان، نقش مادری مهربان را برای همسر خود ایفا می کنند. مردان نیز از این کار لذت می برند ومانند بچه ای کوچک و ضعیف منتظر یاری رساندن این مادر دلسوز و مهربان هستند.

چگونه زنان مادرانی مهربان می شوند؟

زنان احساس می کنند انجام همه کارهای همسر، لطف کردن به اوست. لباس کار همسرشان را آماده می کنند یا مطمئن می شوند که کفش همسرشان واکس دارد یا غذایش را خورده است، مثل مادری که پسر بچه اش را به مدرسه می فرستد.

همچنین زنان فکر می کنند مردانشان پسر بچه هایی کم حافظه هستند و دایم باید نکاتی هر چند پیش و پا افتاده را به آنان یاد آوری کنند: عزیزم کیک و آمیوه ای که برایت گذاشتم حتما سر کار بخور؟ یادت نرود کتاب هایی که در کیفت گذاشتم را به  خواهرم برسانی…  وقتی رسیدی حتما با من تماس بگیر.

 زنان، مردانشان را به خاطر مسایل ساده ، دایم مورد سرزنش و نکوهش قرار می دهند: ” باز حواست نبود موقع کار کلاه به سر بگذاری؟ یا یک نگاه به ماشینت بنداز خجالت آور شده. کارواش نزدیک اداره است ، یادت نرود حتما بگو داخل ماشین را خوب تمیز کند خصوصا پشت ماشین.”

از طرفی بسیاری از زنان فکر می کنند مردها توانایی انجام کارهایشان را ندارند. برای همین سعی می کنند مسئولیت انجام کارها را برعهده بگیرند.”  تو نمی تونی لباس خوبی انتخاب کنی.”

چرا زن ها در حق مردها، مادری می کنند؟

اگر به عنوان یک کارشناس به زنی بگوید که شما در حق مرد خود مادری می کنید، اصلاً خوشحال نمی شود. حتی انجام همه کارهای  که برای همسر انجام می دهد را انکار می کند یا بحث جدیدی را آغاز می کند. این واقعیت را هم فراموش نکنیم که زن برای مادری کردن آموزش دیده است. اولین هدیه ای که دریافت کرده یک عروسک مو طلایی بوده که تمام مدتی که با این عروسک بازی می کرده، نقش مادر و مراقبی مهربان برای عروسکش داشته است. او را در آغوش می کشیده و به او مهر می ورزیده، و آنچه را که از مادر و همه زنان اطراف آموخته را با عروسک کوچکش تمرین می کند.

از طرفی این دختر خردسال، مادرش را می بیند که بیش از آنکه برای پدرش همسری رمانتیک باشد، مادری مهربان است. بدین ترتیب بسیاری از زنان از مادران خود یاد می گیرند که برای همسران خود به جای همسری رمانتیک ، یک مادر دلسوز باشند. پس این رفتار نسل به نسل ادامه پیدا کرده است. از شما یک سوال می کنم آیا فرزندان شما شاهد مادری هستند که برای پدرشان مادری مهربان است یا همسری رمانتیک؟

مردان در مورد نقش مادری چه احساسی دارند؟

آنان نیز خواستار این محبت مادرانه هستند. مردان، پسران کوچکی هستند که در کودکی شاهد مراقبت های مادران خود بودند و این محبت را دوست می داشتند. بنابراین  مردان به همسران خود اجازه می دهند که این نقش آشنا و دوست داشتنی را برایشان ادامه دهند. مردانی که محبت مادری را کمتر دریافت کرده باشند علاقه بیشتری به عشق و محبت نشان می دهند و با خوشحالی تمام اجازه می دهند تا کار ناتمام مادرشان را همسرشان تمام  کند. زنان نیز برای ابراز عشق و محبت به همسرشان از ماهرانه ترین روش یعنی نقش مادری استفاده می کنند. با این تصور که می توانند عشق رمانتیکی با این عشق مادرانه به دست آورند ولی واقعیت این است که روش درستی را انتخاب نکرده اند و نتیجه ای عکس دارد و به رابطه مشترک آسیب می رساند.

چرا که نقش زن و شوهری  تغییر می کند و از آنجا که مردان به طور ژنتیک میل شدیدی به استقلال دارند، علی رغم خواهان محبت های مادرانه  به دنبال استقلال  در خود هستند. در حالی که وقتی شما مانند یک مادر همیشه در حال انجام کارهای همسرتان هستید، در واقع به او می گویید که تو بی لیاقت و ناتوان هستی و قادر به انجام کارهایت نیستی و نیاز به کمک و مراقبت داری. با این کار اعتماد به نفس مرد پایین و پایین تر می رود تا جایی که یا مانند کودکی بی دست و پا می شود یا مثل نوجوانی تازه به بلوغ رسیده، رفتارهای پرخاشگرانه ای با این مادر مهربان دارد تا جایگاه و موقعیت خود را حفظ کند

نتیجه نقش مادری کردن برای همسرمان چیست؟

با آنچه گفته شد، نتیجه می گیریم که شاید ظاهراً نقش مادری خیلی هم بد نباشد ولی در واقع نتیجه مثبتی نخواهد داشت. مردان در دوره بلوغ ، برای کسب استقلال و هویتی جداگانه علیه مادر خود طغیان کرده اند. این شرایط مجدداً تکرار می شود و این بار، مردان علیه زنان طغیان کنند. زنان با این کارعمداً یا غیر عمد به دنبال وابسته کردن همسر خود هستند، در حالی که مردان همیشه استقلال را بیشتر می پسندند. این سخنان را با یک تجربه ای که در اتاق مشاوره ام داشته ام بهتر می توان بیان کرد:

سارا با وضعیت روانی نا مساعد به مرکز مشاوره من،  مراجعه کرد. او زنی زیبا و 48 سال داشت وقتی دلیل مراجعه را سوال کردم متوجه شدم. دلیل او رابطه ای نا مشروع  همسرش  سهیل ، با یکی از همکارانش است. سارا بیشتر از اینکه درباره چگونگی خیانت حرف بزند، دچار شوکه شده بود. پیاپی از مهربانی ها و نوازش های که به سهیل  کرده بود، صحبت می کرد. از اینکه از روز اول زندگی، همه وظایف و مسئولیت های سهیل و دو فرزندش بر دوش او بود، نمی توانست درک کند سهیل چرا چنین کاری انجام داده است؟

بعد از چند جلسه بالاخره نوبت به سهیل رسید، تا درباره ادعاهای سارا صحبت کند. سهیل از این شرایط خوشحال نبود و گفت  “سارا برای من مثل یک مادر مهربانه ولی من مادر نمی خوام، من 12 سال دنبال یک معشوقه و همسر در مشترکم  می گشتم و الان این رابطه رومانتیک را پیدا کردم … .”

در مثال بالا اصلا به دنبال مقصر نیستیم بلکه به یکی ازعوامل آسیب در رابطه های مشترک پرداختیم. مردان شاید از نقش مادری شما احساس خوبی داشته باشد ولی به خاطر داشته باشید، رفتار شما همسرتان را به یاد مادرش می اندازد و اگر نقش مادری تان را خیلی خوب ایفا کنید، بعد از مدتی او باور می کند که شما مادر او هستید و اینجاست که همبستر شد با کسی که برایش همچون مادر است بسیار دشوار می شود.

راه کار هایی که برای کنارگذاشتن نقش مادری وجود دارد:

– شما به مادری کردن عادت کرده اید. ولی ادامه این کار یک اشتباه است و شما باید در قدم اول باید باور داشته باشید که کارتان درست نیست. این باور قدم اول تغییر است.

– از انجام کارهایی که همسرتان می تواند انجام دهد ، پرهیز کنید. کار آسانی نیست. مثل یک معتاد ناخودآگاه آن رفتار را انجام می دهید. سعی کنید با هوشیاری از انجام این کار دوری کنید. پس اجازه بدهید همسرتان کارهای شخصی اش را خودش انجام دهد .همسرتان می تواند خودش پیراهنش را  انتخاب کند.

– با همسرتان مثل فردی توانمند رفتار کنید نه فردی ناتوان و غیر قابل اعتماد. به جایش فکر نکنید و اجازه دهید بزرگسالی فهمیده باشد نه کودکی ناتوان. شما مدتی  همه کارها را انجام داده اید و او باور کرده که انجام این کارها جزو وظایف شماست. مثلاً عادت به گذاشتن آشغال دم در ندارد. شما نباید سرزنشش کنید. با احساس ناامیدی اش همدردی کنید و به کارهای خودتان برسید.

– مادران به کودکانشان تذکر می دهند، نکوهش می کنند. این بدین معنا نیست که همیشه همسرتان را بابت رفتارنادرستش مورد تایید قرار دهید. بدانید که همسرتان یک بزرگسال مستقل است. اگر از کارش ناراحت می شوید مانند یک بزرگسال باید با هم گفتگوکنید و ناراحتی و انتظار خود را بیان کنید، نه اینکه او را مورد نکوهش قرار دهید که البته نکوهش کردن کودکان هم روش تربیتی درستی نیست.

– برخی از مسئولیت ها را برعهده او قرار دهید و در ابتدا ممکن است از عهده کار بر نیاید، البته طبیعی است چون پذیرفتن مسئولیت کار لذت بخشی نیستو شاید این کار در روزهای اول هم برای همسرتان و هم برای شما کمی سخت باشد ولی لطفاً صبور باشید.

نقشی که زن به عنوان همسری رمانتیک دارد، نقش ارزشمندی است. رعایت صحیح این نقش می تواند به سلامت رابطه زناشویی کمک بسیاری کند. در چنین حالتی هم شما احساس بهتری خواهید داشت و هم همسرتان ، مردی مستقل و کار آمد و الگویی مناسب برای فرزندانتان خواهد بود.

اسکرول