بیماری آلزایمر چیست؟

• 

1- تعریف بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر (Alzheimer’s Disease)، یک بیماری پیش رونده است که با تخریب سلول های عصبی انسان باعث می شود که فرد حافظه، قضاوت، شناخت، زبان، توانایی ذهنی  خود را از دست دهد، و دچار سردرگمی، بی قراری، تغییرات خلقی گردد.

بیماری آلزایمر(AD)، معمولاً بعد از 65 سالگی آغاز می شود، اما برخی از علائم آن ممکن است از 40 سالگی ظاهر شود.اولین نشانه در فرد مبتلا به این بیماری  کاهش حافظه  است و طی سالیان بعد فرد به تدریج قضاوت، شناخت، شخصیت، و توانایی دیگر خود را از دست می دهد و فرد دچارسردرگمی و بی قراری می گردد. البته برخی از انواع زودرس این بیماری، معمولاً به یک نقص ژن خاص مربوط است، ممکن است علائم آن در اوایل سن 30 سالگی ظاهر شود.

علائم اولیه بیماری آلزایمر(AD) شامل فراموشی و از دست دادن تمرکز است که بسیار شبیه به نشانه های پیری طبیعی است. علائم مشابه نیز می تواند از خستگی، غم و اندوه، افسردگی، بیماری، مشکلات بینایی ، کاهش شنوایی، استفاده از الکل یا داروهای خاص، و یا انکار وقایع و رخداد ها باشد.

2- علائم آلزایمر چیست؟

در مراحل اولیه تغییرات ممکن است بسیار ظریف باشد که عبارتند از:

• غالباً تکرار جملات
• غالباً جا گذاشتن چیزها.
• مشکل در یاد آوری نام های آشنا.
• گم کردن راه های آشنا
• تغییرات شخصیتی
• از دست دادن علاقه نسبت به چیزهایی که قبلً از آنها لذت می بردند.

در مراحل جلوتر (اواسط ​​AD)  ، تغییرات ممکن است شامل:

• تغییر در رفتار: نگرانی ببیش از اندازه  از ظاهر و بهداشت خود.
• استراحت و خواب بیشتر از حد معمول.
• گم کردن هویت. مثلاً تصور می کند یک پس ریا یک برادر است، و یا اینکه همسر یک فرد غریبه است.
• پایین آمدن قضاوت در فرد.
• ایجاد سرگردانی و قرار گرفتن در معرض خطر، مسمومیت، سقوط، غفلت از خود ، یا استثمار.
• عدم سازماندهی  افکار و ناتوانی در توضیحات منطقی.
• مشکل انجام وظایف.
• داستان پردازی برای پر کردن شکاف به وجود آمده در حافظه.
• فرد ممکن است احساس کند مورد تهدید قرار می گیرد و رفتار نامناسبی نشان دهد، مانند لگد زدن، ضربه زدن، گاز گرفتن، جیغ، و فرار.
• هذیان، افسردگی، و اضطراب.

در نوع پیشرفته بیماری آلزایمر شاهد علائمی چون :

• خود یا خانواده نزدیک را به رسمیت نمی شناسد.
• صحبت های عجیب و نامفهوم.
• ممکن است در هنگام غذا خوردن، فراموش کند که غذا را قورت دهد.
• گریه های مکرر.
• از دست  دادن کنترل دفع، و ادرار.
• از دست دادن شدید وزن .
• حساس و شکننده شدن پوست بدن.

با پیشرفت بیشتر بیماری ، افراد مبتلا به AD در نهایت حتی انجام کارهای ساده ای مانند مسواک زدن دندان های خود و یا شانه موهای خود را نیز فراموش می کنند. آنها شروع به مشکلات صحبت کردن، درک، خواندن، یا نوشتن می شوند. برخی ممکن است دور از خانه سرگردان شوند. در نهایت، بیمار به مراقبت دیگران نیاز دارد.

3- دلایل بیماری آلزایمر چیست؟

علت بیماری آلزایمر شناخته شده نیست، اما این بیماری بخشی از پیری طبیعی انسان نیست. بلکه عوامل ژنتیک و محیطی در پدیدار شدن آن نقش دارد. با ایجاد مشکلات ساختاری و شیمیایی در مغز، به نظر می رسد  در این بیماران، ارتباط نواحی از مغز که به طور معمول با هم کار می کنند، قطع می شود.

از مهم ترین عوامل خطر سن و سابقه خانوادگی زوال عقلی است. علاوه بر سن و سابقه خانوادگی، عوامل خطرزای دیگری چون فشار بالا خون ، ضربه به سر، و بالا رفتن اسید آمینه هموسیستئین (یک ماده شیمیایی بدن است که بالا رفتن آن موجب بیماری های مزمنی مانند بیماری های قلبی، افسردگی، و احتمالا آلزایمر می شود) می باشد. از آنجا که عمر زنان معمولاً بیش از مردان است، این بیماری در زنان شایع تر است.

4- درمان بیماری آلزایمر چیست؟

 در حال حاضر، پیشرفت بیماری آلزایمر (AD) می تواند به کندی صورت پذیرد، اما این بیماری قابل درمان نیست، و نمی توان آسیب های وارده را جبران نمود. بنابراین بیشتر محققان بر کاهش پیشرفت بیماری تمرکز دارند. مدیریت مشکلات بیمارمبتلا به آلزایمر (AD)،  بر رفتارهای وی مانند گیجی، بی قراری و اصلاح محیط خانه؛ و حمایت از خانواده است. به موازات پیشرفت بیماری و ظهورعلایم بیشتر، بیماری ممکن است تأثیرات منفی بیشتری بر خانواده داشته باشد.اختلالات  اساسی  باید شناسایی و درمان شود.

در مراحل اولیه یا میانی از این بیماری برای کاهش پیشرفت بیماری ، داروهای مانند Cognex، Aricept، اکسلان(Exelon)، و یا ممکن است به طور موقت گالانتامین( با نام تجاری Reminyl ) تجویز می شود. داروی ممانتین (Memantine) نیز گاهی اوقات در مراحل متوسط ​​و شدید برای حفظ عملکرد روزمره بیمار استفاده می شود. همچنین، برخی داروها ممکن است کنترل علائم رفتاری مانند بی خوابی، اضطراب، سرگردان، اضطراب و افسردگی کمک کند.

 در برخی مواقع لازم است از دادن هر دارویی که سردرگمی بیمار را بیشتر می کند جلوگیری نمود، مانند مسکّن ها، سایمتیدین(cimetidine)،  دارو هایی که باعث پریشانی سیستم عصبی مرکزی می شوند، آنتی هیستامین ها، قرص های خواب آور، و دیگران. هرگز نباید تغییر و یا توقف مصرف دارو بدون دستور پزشک صورت گیرد.

تحقیقات زیادی برای درمان آلزایمر صورت گرفته است. به عنوان مثال، یک آزمایش بالینی در حال انجام است تا ببینید که داروهای ضد التهابی می تواند به افراد در معرض خطر کمک کند تا دچار بیماری نشوند. مطالعه دیگری به دنبال نقش ویتامین B و E، استروژن در این بیماری است. این تحقیقات هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است.